در رفتار تهاجمي تماشاگران اولين بار در سال 1960 به صورت شديد در انگلستان در ورزش فوتبال تجلي يافت و "هوليگانيزم در فوتبال يا "اوباشيگري در فوتبال" نام گرفت كه برخي آن را بيماري ورزشي انگلستان نيز خوانده‌اند. ریشه اين اصطلاح به قرن نوزدهم و به خانواده مهاجر ايرلندي به نام هوليهان برمي¬گردد.
جزئیات بیشتر در ادامه مطلب + دانلود فایل مقاله
پیشینه داخلی و خارجی:
دارد
منابع فارسی:
دارد
منابع لاتین:
دارد
نوع فایل:
Word قابل ویرایش
تعداد صفحه:
32 صفحه
کد:
1716 mg
انواع رفتار (خشونت) های ورزشی- پیشینه تحقیقات- تحقیقات انجام‌شده در داخل کشور - تحقیقات انجام‌شده در خارج از کشور- منابع و مآخذ- ی -
در رفتار تهاجمي تماشاگران اولين بار در سال 1960 به صورت شديد در انگلستان در ورزش فوتبال تجلي يافت و "هوليگانيزم در فوتبال يا "اوباشيگري در فوتبال" نام گرفت كه برخي آن را بيماري ورزشي انگلستان نيز خوانده‌اند.
ریشه اين اصطلاح به قرن نوزدهم و به خانواده مهاجر ايرلندي به نام هوليهان برمي¬گردد كه عضوي از آن خانواده مستعد خشونت بود.
اين اسم در تلفظ دست‌خوش تغييراتي شد و براي افراد جوان با گرایش‌های بزهكارانه به كار رفت.
كاربرد ويژه آن در مورد طرفداران فوتبال به يك سري حوادث در استاديوم¬هاي فوتبال انگلستان و اسكاتلند بازمی‌گردد كه نزاع¬ها و زد و خوردهايي بين طرفداران در زمين بازي يا بلافاصله پس از پايان بازي صورت مي¬گرفت، و سپس به حواشي زمين و استاديوم گسترش مي¬يافت.
این‌گونه خشونت¬ها بيشتر در ورزش فوتبال به چشم مي¬خورد (همتی نژاد و همکاران، 1379).
کوکلی بيان مي¬كند ورزش، فرصتي براي بيان احساسات و هيجاناتي مانند پرخاشگري است كه احتمالاً اين هيجانات موجب افزايش استرس و بروز رفتارهاي پرخاشگرانه مي¬شود (رمضانی نژاد و همکاران، 1388).
با اين كه تيم¬هاي باشگاهي با عنوان باشگاه فرهنگي – ورزشي فعاليت مي¬كنند، اما تا كنون در مورد نحوه رفتار ورزشكاران و طرفدارانشان در ورزشگاه‌ها بررسي جدي و زيادي صورت نگرفته است.
پژوهش¬هاي انجام‌شده در مورد بروز رفتارهاي پرخاشگرانه در رقابت‌های ورزشي بيانگر تأثير معني¬دار وضعيت¬هاي مختلف در بروز چنين رفتارهايي است.
براي مثال مشخص‌شده كه در زمان پاياني رقابت‌های ورزشي، رفتارهاي خشونت¬آميز و پرخاشگرانه بازيكنان افزايش يافته است و همين طور بازيكنان تيم¬هايي كه در خطر سقوط قرار دارند يا اينكه در جريان رقابت براي دستيابي به مقام قهرماني¬اند، بيشتر به خطا و رفتارهاي پرخاشگرانه مبادرت مي¬ورزند.
در این رابطه ماکسول (2004) بيان مي¬كند كه بين ميزان پرخاشگري ورزشكاران با نوع رشته ورزشي، رابطه معنی‌داری وجود دارد (Maxwell, 2004).
