پس از فعالیت¬هاي جسمانی غیر عادي احساسی از ناراحتی خاص در عضلات ورزشکاران حرفه¬اي یا مبتدي مشاهده شده است. شدت اختلالات در 24¬¬ ساعت اول پس از تمرین افزایش پیدا می¬کند و در 24 تا 72 ¬ ساعت به اوج خود می¬رسد و در 5 تا 7 روز پس از تمرین کاهش می¬یابد.
جزئیات بیشتر در ادامه مطلب + دانلود فایل مقاله
پیشینه داخلی و خارجی:
دارد
منابع فارسی:
دارد
منابع لاتین:
دارد
نوع فایل:
Word قابل ویرایش
تعداد صفحه:
37 صفحه
کد:
1632 mg
علل کوفتگی عضلانی تأخیری- نظریه هاي مربوط به ایجاد کوفتگی عضلانی تأخیري- نظریه پارگی نسوج- نظریه اسپاسم عضله- نظریه آسیب بافت همبند- نظریه اسید لاکتیک- نظریه انتشار آنزیمی- نظریه رادیکال¬هاي آزاد- نظریه التهاب- روش¬هاي پیشگیري و درمان کوفتگی عضلانی تأخیري- روش¬هاي دارویی با استفاده از داروهاي ضدالتهاب غیر استروئیدي- روش¬هاي درمانی جسمانی- روش هایی با استفاده از مکمل هاي غذایی- روش هایی با استفاده از مکمل هاي گیاهی- مروري بر مطالعات انجام شده و تحقیقات پیشین- منابع
پس از فعالیت¬هاي جسمانی غیر عادي احساسی از ناراحتی خاص در عضلات ورزشکاران حرفه¬اي یا مبتدي مشاهده شده است.
شدت اختلالات در 24¬¬ ساعت اول پس از تمرین افزایش پیدا می¬کند و در 24 تا 72 ¬ ساعت به اوج خود می¬رسد و در 5 تا 7 روز پس از تمرین کاهش می¬یابد و تقریباً از بین می¬رود (42،57).
این آثار ناشی از ورزش، کوفتگی عضلانی تأخیري(DOMS) نامیده می شود و شاید یکی از رایج ترین نوع آسیب‌هاي ورزشی باشد.
حساسیت تجربه شده از این صدمه می تواند از خشکی ملایم عضله که در طول فعالیت هاي منظم به صورت مداوم ظاهر می شود تا دردهاي ناتوان کننده شدید که حرکت را محدود می کنند، متفاوت باشد (11).
کوفتگی عضلانی تأخیري اکثراً متعاقب انقباض¬هاي برونگرا و فعالیت¬هاي ناآشنا رخ می¬دهد (39).
گفته می¬شود که الگوي توسعه نیرو در انقباضات برونگرا ممکن است موجب تخریب سارکومرها و متعاقب آن پاسخ التهابی در عضله شود (39).
تخریب سارکومر در تمام طول میوفیبریل گسترش نمی یابد و معمولاً تمام فیبر عضلانی را در بر نمی¬گیرد.
در حقیقت، تارهاي مجاور نسبتاً طبیعی به نظر می رسند.
این الگوي آسیب با استرین عضلانی در تقابل است.
در استرین عضلانی معمولاً تخریب منحصر به محل اتصال تاندون عضله است که در سرتاسر تار گسترش می یابد.
این قضیه از این لحاظ حائز اهمیت است که در مرحله اولیه پس از یک استرین عضلانی انقباض عضلانی، شدید به خصوص انقباض برونگراي مجدد می تواند صدمه را تشدید کند در حالی که در عضله¬اي که به شیوه برونگرا آسیب دیده، انقباض برونگراي مازاد در روزهاي متعاقب آن، آسیب موجود را تشدید نمی کند.
لذا مهم است بدانیم که آسیب عضلانی ناشی از ورزش با استرین عضلانی از لحاظ بالینی متفاوت هستند و درمان¬هاي متفاوتی هم دارند (39).
