از زمانی که رویکرد ایالات متحده آمریکا به تعلیم و تربيت و تربيت بدنی، بر استانداردها مبتنی شده است، بررسی و رويکرد ساير کشورها به برنامه درسی و آموزش تربیت بدنی اهميت پيدا کرده است. در ايالات متحده ی آمريکا، برنامه ی درسی ملی وجود ندارد.
جزئیات بیشتر در ادامه مطلب + دانلود فایل مقاله
پیشینه داخلی و خارجی:
دارد
منابع فارسی:
دارد
منابع لاتین:
دارد
نوع فایل:
Word قابل ویرایش
تعداد صفحه:
54 صفحه
کد:
1627 mg
ورزش مدارس در سایر کشور ها- مشكلات درس تربيت بدني در مدارس- محدوديت هاي پوششي براي دختران- عوامل بازدارنده- پیشینه تحقیق- پیشینه داخلی - پیشینه خارجی- منابع
از زمانی که رویکرد ایالات متحده آمریکا به تعلیم و تربيت و تربيت بدنی، بر استانداردها مبتنی شده است، بررسی و رويکرد ساير کشورها به برنامه درسی و آموزش تربیت بدنی اهميت پيدا کرده است.
در ايالات متحده ی آمريکا، برنامه ی درسی ملی وجود ندارد. هر ايالت مسئول تهيه و تنظيم استانداردهای تحصيلی، بر اساس استانداردهای ملی است.
بسياری از ايالت ها پيرو استانداردهای ملی وضع شده توسط انجمن ملی ورزش و تربيت بدنی هستند.
اين ماده درسی به شکل های متفاوتی درايالات متحده ارائه و آموزش داده می شود.
در برخی از ايالت ها، مثلاً يوتا و کاليفرنيا، فقط استانداردهای تربيت بدنی و در برخی ديگر، مثل ايالت نيوجرسی، ترکيبی از تربيت بدنی و تندرستی دنبال می شود؛ در حالی که در ساير ايالت ها تربيت بدنی با موارد ديگری نيز ترکيب می شود مثل نيويورک که دانش مشتری را هم دربر می گيرد.
اسامی نيز در ايالت ها متفاوت است.
برای مثال نيوجرسی و کاليفرنيا شاخص های پيشرفت و استانداردهای محتوايی دارند.
خلاصه اين که، اختيارات استانداردهای محتوايی نمونه ايالتی يا مقتضيات مربوط به تربيت بدنی به طور گسترده ای متفاوت هستند.
درس تربيت بدنی در ايالات متحده ی آمريکا، در بيشتر بخش ها، توسط معلمان تربيت بدنی دارای گواهی نامه رسمی تدريس می شود، اگرچه ممکن است معلمان کلاسی نيز پيدا شوند که در مدارس ابتدايی، تربيت بدنی هم تدريس کنند.
از نظر انجمن ملی ورزش و تربيت بدنی، يک برنامه ی کيفی تربيت بدنی بايستی توسط متخصص تعليم ديده ی تربيت بدنی تدريس شود، فرصت های يادگيری برای همه ی دانش آموزان را مهيا کند و مشتمل بر محتوايی معنادار و فعاليت های آموزشی مناسب باشد.
مدت زمان پيشنهادی انجمن ملی ورزش و تربيت بدنی برای درس تربيت بدنی، 150 دقيقه در هر هفته برای مدارس ابتدايی و 225 دقيقه در هر هفته برای کلاس های متوسطه است.
امروزه ورزش و تربیت بدنی جزء جدایی ناپذیر و مؤثر از تعلیم و تربیت پایه در مدارس و بخش عمده ای از تعلیم و تربیت عمومی و اجتماعی است.
اهداف تربیت بدنی با اهداف تعلیم و تربیت کودکان و نوجوانان و رشد و یادگیری مهارت های ادراکی، عاطفی، اجتماعی، اخلاقی و حرکتی منطبق هستند.
از طرف دیگر تعلیم و تربیت عمومی از طریق ورزش همگانی و ورزش قهرمانی درونمایه های نمادین خود را ترسیم می کند و فرهنگ اجتماعی را در دنیای رسانه ای و فراغتی امروز نمایان می سازد.
ضرورت بحث درباره تربیت بدنی و ورزش به عنوان تعلیم و تربیت حرکتی و توجه به کارکردهای تربیتی بی رقیب آن در مدارس و محیط های تربیتی به این نکته ی قابل توجه باز می گردد که مبانی حقیقی و عمیق تربیت بدنی و ورزش بر خلاف گذشته در سایه ی فرآیند نمایشی ورزش نوین قرار گرفته است.
از اهمیت تربیت بدنی در مدارس می توان به نقش مهم تربیتی آن در نظام تعلیم و تربیت، زیر سازی مهم سلامت عمومی جامعه، توسعه ورزش قهرمانی، پیشرفت تحصیلی و ده ها مورد دیگر می توان اشاره کرد(طالب پور،1390).
برای موفقیت در ورزش اعم از همگانی و قهرمانی ناگذیر به شناسایی موانع توسعه ورزش های پایه و استعدادهای نوجوانان در آن رشته خاص هستیم که یکی از این مراکز که می توان موانع و استعدادها را شناسایی و پرورش داد مدارس است.
بدون شک نظام آموزشی هر کشور می تواند سهم بزرگی در توسعه ورزش و شناخت استعداد ها داشته و به رشد ورزش قهرمانی کمک کند،اما با توجه به ساختار آموزشی کشور در عمل کارآیی و اثربخشی این سسیستم چشمگیر نیست،لذا به نظر می رسد که شناسایی علل این ضعف والویت بندی آن می تواند کمک شایانی به کاهش این نقص نماید(تابش،1385).
درنتیجه شناسایی موانعی که بر سر راه ورزش های پایه در مدارس وجود دارد می تواند کمک شایانی به رفع آن ها و ارائه راهکارهای موثری در زمینه بالابردن مشارکت در فعالیت های ورزشی و توسعه ورزش های قهرمانی گردد.
