هنگامی که پس از تجربه یک رویداد آسیب زا، علائم استرس به مدت بیش از یک ماه ادامه پیدا می کند، ممکن است فرد واجد ملاکهای تشخیص اختلال استرس پس از آسیب PTSD باشد.
ارائه درمان قبل از این زمان، در مرحله استرس حاد توصیه نمی شود، چون اکثر موارد استرس آسیب زا، خود به خود بهبود می یابند.
در حال حاضر ما نمیدانیم که ایا اجرای درمان فراشناختی در مرحله استرسی حاد، میتواند فرایند بهبودی در افراد مستعد اختلال استرس پس از آسیب را نیرومند سازد یا نه.
با توجه به این که مداخلات ارائه شده در این مرحله ممکن است خطر بروز اختلال را افزایش دهند، توصیه می شود با احتیاط عمل شود.
برای مثال، شواهد پژوهشی نشان میدهند که بازگویی واقعه بحرانی بلافاصله پس از وقوع حادثه آسیب زا، می تواند حال افراد را بدتر کند (برای مثال، بیسون ، جنکینزا)، الکساندر و بنیستر. مدل فراشناختی اختلال استرس پس از آسیب بر این اصل استوار است که اکثر افراد از ظرفیت انطباق با حوادث آسیب زا و تکان دهنده برخوردارند و دچار مشکلات طولانی مدت نمی شوند.
بااین حال، فعال شدن سندرم شناختی - توجهی (CAS) در اثر استرس، احتمال بروز علائم پایدار را افزایش می دهد.
واقعیت این است که برخی مداخلات ارائه شده بلافاصله پس از مواجهه با رویدادهای آسیب زا، پردازش مفهومی را افزایش می دهند و ناخواسته فرایندهایی شبیه سندرم شناختی - توجهی را نیرومند می سازند و در نتیجه احتمال واکنش های استرس غیرعادی را در برخی افراد افزایش میدهند.
ملاک های تشخیصی اختلال استرس پس از آسیب:
ملاک الف:
قرار گرفتن در معرض یک رویداد آسیب زا مانند مرگ واقعی یا تهدید به مرگ، یا آسیب دیدگی جدی و واکنش به آن از طریق احساس ترس شدید، درماندگی یا وحشتزدکی.
ملاک ب :
وجود حداقل یک مورد از علائم تجربه مجدد رویداد آسیب زا:
تجربه تصاویر ذهنی، افکار یا ادراکات پریشان کننده و مزاحم
رؤیاهای پریشان کننده
تجربه مجدد رویداد
ناراحتی شدید در مواجهه با یادآورهای رویداد آسیب زا
واکنش پذیری فیزیولوژیک به هنگام رویارویی با یادآورها.
ملاک ج:
وجود حداقل سه مورد از علائم اجتناب :
تلاش برای اجتناب از افکار، احساسات، گفت وگوهای مربوط به رویداد آسیب زا
اجتناب از فعالیتها، مکان ها، یا افرادی که خاطرات آسیب زا را برمی انگیزند
ناتوانی در یادآوری جنبه های مهم رویداد آسیب زا
کاهش قابل ملاحظه علاقه یا مشارکت در فعالیتهای مهم
احساس جدایی یا بیگانگی از دیگران
محدودیت دامنه عواطف
احساس کوتاه شدن آینده.
ملاک د:
وجود حداقل دو مورد از علائم افزایش برانگیختگی:
اشکال در به خواب رفتن یا تداوم خواب
تحریک پذیری یا خشم
اشکال در تمرکز حواس
گوشی به زنگی اتشدید واکنش از جا پریدن. ملاک طول مدت علائم حداقل یک ماه است.
ملاک و:
اختلال منجر به ناراحتی یا اختلال عمده در کارکرد فرد می شود.
