در درمان تقابل کودک- والدین تمرکز زیاد روی کودک نیست بلکه روی ارتباطی است که بین کودک و والدین وجود دارد.
در این دیدگاه، خانواده ها هفته ای یک ساعت، در جلسای تعلیمی یا آموزشی شرکت می کنند که تعداد جلسات در کل به ۱۴ جلسه می رسد. والدين دو نوع الگوی تقابلی را یاد می گیرند. در یادگیری الگوی تقلیل راهنمایی کرد که والدین، برای توجه مثبت و همچنین بی توجه به کودکانشان، مهارتهایی را یاد می گیرند که البته این مسائل بستگی به این دارد که آیا کودکان رفتارهای خوشایندی از خود نشان می دهند یا نه. در یادگیری این الگوی تقابلی، تمرکز بر تربیت مثبت و گرم و صمیمی در تقابل والدین کودک تکیه دارد. هنگامی که والدین این مهارت را توسعه دهنده می توانند چگونگی دادن دستورات شفاف و روشن را به کودکان خود تمرین کنند. همچنین نحوه مدیریت تحسین کردن تشویق مثبت) و محرومیتها (تنبيه منفی) را نیز فرا خواهند گرفت. والدین در طی جلسات درمانی این مهارتها را فرا می گیرند و تا زمانی که درمانگر، توانایی آنها را تأیید نکند، این جلسات آموزشی ادامه خواهند داشت. مطمئنا جنبه های بسیاری در تربیت وجود دارد که چالش برانگیز است. تصمیم گیری مناسب برای تربیت یک کودک گه واقعا دشوار می شود.
اما هیچ جنبه ای از تربیت مشکل سازتر از بحث اطاعت پذیری کودکان نیست. همه ی ما می خواهیم فرزندانمان اعضای محترم جامعه باشند البته بدون اینکه برای خود شهرتی منفی کسب کنند. همچنین می خواهیم که فرزندانمان بدون ترس از تلافی کردن های شدید، از دوران کودکی خود لذت ببرند. والدین به کودکان خود بیاموزند که در جامعه چه رفتاری قابل قبول است بدون اینکه این رفتارها آمرانه و ظالمانه باشد. چه طور می توانیم تقویت مسئولیت پذیری و آزاد گذاشتن آنها را برای کشف افقها و آرزوهایشان، تنظیم کرده و فرصتی را فراهم کنیم که آنها شخصیت خود را شکل دهند. اگر بتوانید به خود تعلیم دهید تا از اشکال مختلف نظم و اطاعت که نتایج مثبت بلند مدتی دارد مانند محرومیت و دور بودن از امتیازاتی که همراه با تحسین و جایزه شده باشند- استفاده کنید، نتایج سال ها تربیت فراتر از همه انتظارات، شگفت انگیز خواهد بود.