سفارش موضوع پایان نامه روانشناسی درباره دعوا کردن کودکان و با ایده های جدید به نتیجه مطمئن ختم می شود.

تقریبا همه والدین به منظور اصلاح رفتار کودکانشان به حریفی کلامی یعنی دعوا کردن متوسل شده اند. و باز همة والدین به این نتیجه رسیده اند که این دعوا کردن، تأثیر بلندمدتی روی رفتار کودک ندارد. در حقیقت، مطالعات نشان میدهند که این دعواهای کلامی اگر در جای خود استفاده شونده برای مدت کوتاه مؤثرند، اما استفاده متناوب از آنها باعث عصبی و مضطرب کردن کودک شده و او را به سوی نافرمانی از والدين سوق می دهد. دعوا کردن، که اکثر والدین آن را شکلی از تنبيه مثبت تلقی می کنند، ممکن است در بعضی از موارد، به طور تصادفی بدرفتاری را تشدید کند چون شرایط پیش رخدادی، کودک را نسبت به درک اصلاح کلامی که مدنظر والدین است، متعصب می کند. هنگامی که والدین در تقویت محرومیتها سعی می کنند، این مطلب بیشتر حقیقت خود را آشکار می سازد.

به همین دلیل، اگر این روش با دیگر روش های تربیتی استفاده نشود، ممکن است باعث بروز و تشديد نافرمانی از سوی کودک شود که البته در نهایت باعث ناامید و خسته شدن والدین می شود. والدین تالميد، این دعوای کلامی ناموفق را با فریاد کشیدن تشديد می کنند که این خود باعث تحریک کودکان می شود و فریاد والدین علاوه بر افزایش بدرفتاری کود که باعث افزایش فشار خون و احساس درد و سوزش در پشت چشمها در والدین می شود. این حالت اصلا مطلوب نیست؛ چرا که والدین باید بدون هیچ خطری برای سلامتی خود تلاش های تربیتی را احیاء کنند.