نشانه های اعتیاد به بازی فرد وابسته به اینترنت یا بازیهای مجازی قدرت انتخاب ندارد.
او با وجود پیامدهای منفی و میل شدید برای کنار گذاشتن فعالیتهای مجازی، بی اختیار آن را ادامه می دهد. مشکل زمانی خود را نشان میدهد که دنیای مجازی زندگی فرد را تحلیل می برد البته از آنجا که خوره های کامپیوتر مانند تمام معتادهای دیگر، معمولا فعالیتهای خود را پنهان می کنند کشف مشکل در مراحل اولیه دشوار است.
من در سمینارهایم فهرستی از علائم هشداردهنده اعتیاد مجازی را در میان حاضرين پخش می کنم تا آنها را در شناسایی این مشکل باری دهد. این فهرست بازبینی، حاصل تجربه کاری، ادبیات مربوط به اعتیاد و گفت وگو با همکارانم در سراسر کشور است. اگر شما یا یکی از نزدیکانتان، بیش از سه ماه است که به چهار مورد (یا بیشتر از موارد زیر مبتلا هستید، وقت آن است که از متخصصان کمک بگیرید.
علائم هشداردهنده اعتیاد مجازی:
۱. پرش زمانی، فرد نمی تواند تشخیص دهد چه مدت مشغول بازی یا فعالیت اینترنتی بوده است
۲- دروغ گفتن درباره بازی با فعالیت اینترنتی
٣- تغییر یا اختلال در الگوی خواب
۰۴ میل شدید و بی اختیار به بازی با اینترنت
5- کناره گیری از دوستان و اعضای خانواده و فامیل
۶- از دست دادن علاقه به فعالیتها یا سرگرمیهای دیگر
۰۷ بازی با استفاده از اینترنت بیش از دو ساعت در روز، بیش از چهار روز هفته
8-عملکرد ضعیف در محل کار یا درس
۰۹ مشکلات جسمی: کمردرد، سندرم نوفل مچ دست، گردن درد، درد عصبی، خستگی چشم
۱۰- ناتوانی در درک عواقب منفی و زیانبار بازی با اینترنت
11 خرید مهارتها یا وقت بازی با پول واقعی
معتادان به بازی و اینترنت نمی توانند تشخیص دهند چه مدت مشغول بازی بوده اند. آنها نوعی پرش زمانی را تجربه می کنند. آنها برای رسیدن به هیجان قبلی پیوسته به زمان بیشتری نیاز دارند. این نوع خودفریبی ها نشان میدهد که بخش سالم و منطقی مانمیخواهد به بازی یا فعالیت اینترنتی ادامه دهد؛ اما فرد وابسته برخلاف این میل به قطع یا کاهش زمان بازی، به کار خود ادامه می دهد و همواره بر زمان آن می افزاید. ب
عضی از افراد مانند من یکباره پیش از اندازه زیاده روی می کنند و بعد از مدتی بازی را کنار می گذارند. دوستم کن سه سال تمام به طور وسواسی درگیر مای اسپیس بود. من دقیقا شاهد ماجرا بودم چون بعد از آنکه آپارتمان کن آتش گرفت به مدت شش ماه در خانه من زندگی کرد. روال زندگی او این طور بود: هشت صبح سرکار می رفت، شش بعدازظهر برمی گشت، قورا غذای مختصری می خورد و سر ساعت هفت پای کامپیوتر بود.
وسواس اصلی او به روزکردن، تغییر دادن و ویرایش پروفایلش بود. او روی کوچکترین جزئیات تمرکز می کرد و ساعتها روی اینترنت می گشت تا عکسهای مناسب برای پروفایلش پیدا کند. کن می گفت: «سه سال بود که زندگی را کنار گذاشته بودم. دیگر خودم نبودم. سعی میکردم با استفاده از مای اسپیس آن آدم عصبی و گمراهی بشوم که فکر می کردم باید باشم.» کن از طریق مای اسپیس تصویری دروغین از خود به نمایش میگذاشت و سعی می کرد از طریق آن تصویر با دیگران ارتباط برقرار کند. به این ترتیب این هیجان و امید در او جان می گرفت که زندگی متفاوتی خواهد داشت.
نمونه موضوع پیشنهادی :
پیش بینی اعتیاد اینترنتی بر اساس ویژگی های شخصیتی با تاکید بر تمایل استفاده از اینترنت در دانشجویان