برای انتخاب موضوعات جدید و نوشتن پروپوزال روانشناسی کودک درباره موضوعات دلخواه شما و یا در مورد تنبیه و تشویق نیاز به ایده ای جدید دارید.
باید تنبیه را برای مواقعی نگه داشت که مناسب با سن کودک یا با سطح پیشرفت او باشد. تنبیه یک کودک خردسال به خاطر تمیز نکردن اتاقش أصلا مناسب نیست اگر چه انتظار می رود که یک کودک بزرگتر چنین توانایی را داشته باشد. در بهترین حالت، از یک کودک خردسال انتظار می رود تا به والدین کمک کند که اسباب بازی هایش را بعد از بازی با آنهاء جمع کند؛ اما تمیز کردن اتاق، انتظار تابجایی از اوست. همچنین اگر حوادث یا رفتارها قسمتی از رشد طبیعی کودک باشند که خود او هنوز آنها را تکمیل نکرده و به سطح مهارتهای رفتاری و شناختی نرسیده است نباید تنبیه صورت گیرد. برای مثال، والدین نباید برای رفتارهایی از قبیل یادگیری رفتن به دستشویی و مکیدن شست دست در دوران خردسالی او را تنبیه کنند. همچنین والدین نباید کودکان کوچک خود را هنگامی که گریه می کنند یا با دوستان خیالی خود صحبت می کنند، تنبیه کنند. همچنین بخاطر ترسیدن از تاریکی یا احساس تنهایی در دوران پایانی کودک، نباید آنها را تنبیه کرد توانایی تنظیم احساسات تحت چنین شرایطی مستلزم مهارت هایی است که کودکان در فرآیند کسب آنها هستند، تنبیه باید همیشه با احترام صورت گیرد و باید از اذیت کردن، شرمنده کردن یا به طور عمدی تحقیر کردن کودک اجتناب شود تنبيه منفی و غیر فعال کردن، اکثر تنبیهاتی که در تجربیات روزمره به ذهن ما می آیند جزو گروه تنبیهات مثبت قرار دارند. ما آنها را به یک موقعیت خاص اضافه می کنیم. والدین ممکن است به کودکان خود ابتدا هشدار دهند، بعد دعوا کنند و بعد به پشت آنان بزنند.
اما به طور کلی، تنبیه مثبت زیاد هم خوشایند نیست. برای مثال، به پشت کودک زدن، باعث درد می شود یا حتی باعث آسیبهای فیزیولوژیکی می شود و خطر خراب کردن رابطه کودک با والدین را در بر دارد. دعوا کردن باعث تحقیر و شرمندگی می شود. در شرایط مساوی، اگر بنا باشد از تنبیه استفاده شود، معمولا اشكال منفی تنبیه انتخاب می شود چون این گونه تنبیه می تواند رفتار نامطلوب را مانند تنبیه مثبت با تأثیرپذیری بالا حذف کند، اما اغلب با ضررهای کمتری به بدن و روان شاید مشهورترین تکنیک تعليم اطاعت که از تنبيه منفی استفاده می کند تکنیک محروم کردن است. اگر چه، دانش مربوط به این گونه محرومیتها تقريبا جهانی است، اما این ترفند به اداره می شود که والدین در ابتدا از آن استفاده می کنند ولی بعد از آن خسته شده و آن را کاملا ترک می کنند. تنبيه منفی به معنی برداشتن چیزی از محیط کودک است (معمولا چیزهایی که برای کودک با ارزش است تا رفتارهای نامطلوب مشابه را کاهش دهد. در نتیجه، به عنوان یک نوع از تنبیه منفی، استفاده مناسب از تکنیک محروم کردن کودکان به منظور خارج کردن کودک از موقعیتی است که در آن دچار مشکل شده است و قرار دادن او در گوشه ای از اتاق، یا در اتاق دیگر، بدون دسترسی به اسباب بازیها، کتاب، کامپیوتر و تلویزیون و البته بدون دخالت کردن والدین برای مدت زمان کوتاه در مدت این دوره محروميث، والدین نصحیت نمی کنند، دعوا نمی کنند و کلا مداخله نمی کنند، چون به احتمال قوی توجه والدین چیزی است که کودک در وهله اول به دنبال آن می گردد. توجه والدين حتی به صورت نصیحت کردن با دعوا کردن ممکن است استفاده از محرومیت را از بین ببرد. البته این محرومیت ها در محیطی اتفاق می افتند که بی خطر و بدون تهدید است اما والدین باید تا حد امکان سعی کنند که کودکان را در مکانی خنثی یا کسل کننده نگه دارند.