بخش هایی از فصل پنجم این پایان نامه:
مقدمه:
در این فصل ضمن یادآوری هدف هدف اصلی تحقیق، بیان سوال تحقیق به تشریح نتایج و یافته های تحقیق پرداخته می شود. در بیان نتایج ابتدا ویژگی های نمونه مورد بررسی، مثل سن و جنس، میزان تحصیلات و ... مختصرا مرور می شود.
در قسمت بعد به بحث و تبیین نتایج و همچنین به بیان پیشنهادات و محدودیت های تحقیق پرداخته می شود. جامعه آماری شامل کلیه کودکان 7 تا 10 ساله درخودمانده با عملکرد بالا که در سال 1393 به فرهنگسراهای بهجت آباد و امیرآباد تهران مراجعه کرده اند. نمونه مورد پژوهش شامل سه کودک در خود مانده با عملکرد بالا، بین سن 7 تا 10 ساله که به فرهنگسراهای بهجت و امیر آباد مراجعه کرده بودند که مطابق ملاک پنجمین راهنمای تشخیص و آماری اختلالات روانی، تشخیص در خود مانده دریافت نموده بودند و مرکز تشخیص و توان بخشی آنها را به عنوان درخودمانده با عملکرد بالا مشخص کرده است.
آزمودنی اول یک پسر بچه 8 ساله که در کلاس دوم مشغول به تحصیل می باشد. اختلال او در سن 6 سالگی تشخیص داده شده است. آزمودنی دوم هم پسر بچه 9ساله کلاس سوم می باشد. اختلال او نیز در مقطع پیش دبستانی مشخص شده است.
آزمودنی سوم پسر بچه 9 ساله تحصیل در مقطع سوم دبستان و اختلال او در سن 6 سالگی تشخیص داده شده است. ابزار سنجش یا روش علمی جمع آوری داده ها: ابزار سنجش در این پژوهش برگه ثبت داده ها می باشد که از طریق مشاهده ی دقیق و علمی پژوهشگر انجام شده است. در این پژوهش آزماینده دو بعد از ابعاد مهارت های ارتباطی را که کودکان درخودمانده در آنها دچار نقص می باشند و در پژوهش های شارلوپ، والش در سال 1986 و کانر در سال 1943 به آنها پرداخته شده است( شارلوپ، 1986؛ ترجمه ناینیان، 1388) را به صورت رفتارهای قابل مشاهده و اندازه گیری تعریف می کند و از طریق مشاهده دقیق و علمی به ثبت هر یک از آنها می پردازد.
سوال پژوهش: آیا بازی درمانی شناختی-رفتاری بر مهارت های ارتباطی کودکان درخودمانده با عملکرد بالا تاثیر دارد؟ حوزه درخودماندگی، موضوع مهم مطالعه و پژوهش در زمینه سلامت روان و آموزش در سطح جهان است. مشکلات فرد درخودمانده مستلزم این است که در طولانی مدت به آنها رسیدگی شود تا بهبود یابند. ثابت شده است که این مسیر طولانی به مداخلات روان شناسی، امثال مداخلات یادگیری بر اساس تحلیل رفتار کاربردی، درمان رفتاری، اصلاح رفتار و درمان شناختی – رفتاری نیاز دارد(آدکوک و کیووو، 2009؛ بهومیک و همکاران، 2010؛ بریم، تاون سند، دکونیز و پلسون، فرنل و کیلبرگ، 2010؛ اسمیث و ماتسون، 2010 به نقل از ماتسون، ریسکی و تیورک، 2011).
از سال 1943 تاکنون روش های درمانی متفاوتی همچون روش های زمان چیرگی (شکست)، داستان های اجتماعی، روش ارتباطی تبادل تصویر، روش دالاکتو، روش یکپارچگی حواس، دارودرمانی و ویتامین درمانی،هیگاشی و روش لوواسو... مورد آزمون قرار گرفته و هرکدام به نحوی در درمان این کودکان موثر بوده است، و وجه ای از این اختلال را بهبود بخشیده است. باتوجه به پیشرفت علم روان شناسی و حیطه های درمانگری، تکالیف تازه ای ابداع می شود که تجربه و آزمون آن در تایید یا عدم تایید کارایی آن ها می تواند موثر باشد که یکی از این تکالیف بازی درمانی شناختی رفتاری است(کیشور و باسو ، 2011 به نقل از ماتسون، 2011).
شیوه های بازی درمانی شناختی-رفتاری برای مقابله با دغدغه هایی نظیر خشم، اضطراب، کمال گرایی، پرخاشگری، جدایی، مهارت های اجتماعی، سواستفاده و اعتماد به نفس ارائه می شود. تحقیقات مختلف کاربرد های این نوع بازی درمانی را برای درمانجویان در تمام سنین نشان می دهد( فری، 2009؛ به نقل از احمدی، 1389).
پژوهش پژوه، غباری بناب و آذرنیوشان (1391) در مورد اثر بخشی بازی درمانی شناختی-رفتاری بر مشکلات رفتاری دانش آموزان کم توان ذهنی در دوره ابتدایی، پژوهش سهیلا صفری، سالار فرامرزی و احمد عابدی در سال 1390 در مورد تاثیر بازی درمانی شناختی-رفتاری بر کاهش نشانه های اختلال نا فرمانی مقابله ای دانش آموزان، پژوهش عبدخدایی در سال 1390 در مورد بررسی بازی درمانی شناختی-رفتاری در کاهش میزان اضطراب جدایی، پژوهش زارع، احمدی در سال 1380 در مورد اثر بخشی بازی درمانی شناختی-رفتاری در کاهش مشکلات رفتاری کودکان، نشان دهنده اثربخشی این نوع بازی درمانی در مداخلات بوده است.
با مقایسه جداول شماره 4-1 و 4-2 و با بررسی نمودار 4-1 می توان به این نتیجه رسید که این برنامه مداخله سبب افزایش فراوانی رفتارهای هدف در آزمودنی اول شده است. همان طور که مشاهده می شود فراوانی رفتارهای هدف در ارزیابی پس از برنامه مداخله نسبت به خط پایه در این آزمودنی افزایش قابل ملاحظه ای داشته است. همچنین با مقایسه جدول شماره 4-3 و 4-4 و با بررسی نمودار 4-2 بازهم می-توان مشاهده کرد که در این آزمودنی فراوان رفتارهای هدف در ارزیابی بعد از برنامه مداخله نیز نسبت به مراحل خط پایه افزایش داشته است.و در آزمودنی سوم نیز می توان با مقایسه جداول شماره 4-5 و 4-6 به این نتیجه رسید که فراوانی رفتارهای هدف پس از مداخله نسبت به خط پایه افزایش یافته است. نمودار 4-4 هر سه آزمون باهم مورد مقایسه قرار می دهد . با توجه به این نمودار به نظر می رسد آزمودنی اول هم در مراحل خط پایه و هم در دو مرحله اولیه ارزیابی بعد از برنامه مداخله نسبت به دو آزمودنی دیگر دارای فراوانی رفتاری بیشتری می باشد.
فراوانی رفتارهای هدف آزمودنی دوم و سوم نیز به نظر میرسد در مراحل ارزیابی بعداز برنامه مداخله، نسبت به مراحل خط پایه، افزایشی بسیار نزدیک به یکدیگر داشته اند. یکی از نکات دیگری که می توان در این نمودار مشاهده کرد سیر نزولی فراوانی رفتارهای هدف در مرحله آخر ارزیابی بعد از برنامه مداخله می باشد. بررسی ها در این پژوهش نشان می دهد که فراوانی رفتارهای هدف بعد از اتمام این برنامه مداخله، افزایش داشته است که این نشان دهنده ی موثر بودن این برنامه مداخله می-باشد. با استناد به این پژوهش می توان به این نتیجه کلی دست یافت که بازی درمانی شناختی-رفتاری می تواند بر افزایش مهارت های ارتباطی کودکان درخودمانده با عملکرد بالا موثر باشد.
5-2- محدودیت های پژوهش
1-اولین محدودیت این پژوهش عدم دسترسی به یک اتاق بازی مجهز در هنگام مشاهدات اولیه رفتارهای هدف قبل از اجرای برنامه می باشد.
2- بازی درمانی شناختی رفتاری دارای سوالاتی درمورد احساسات و تفکرات مربوطه می باشد با توجه به این نکته که کودکان دارای اختلال درخودماندگی با عملکرد بالا در پاسخ داد به سوالات در مورد احساسات و تفکرات دارای محدودیت می باشند پژوهشگر مجبور به حذف این گونه سوالات و فقط مشاهده رفتارهای مرتبط با افکار و احساسات در این کودکان و ثبت فراوانی آنها پرداخته است که ممکن است در مشاهده این گونه رفتارها دچار خطا شده باشد.
3- با توجه به تمام شدن کلاس های آموزشی مادران و خود کودکان در فرهنگسرا، امکان پیگیری اثر بخشی برنامه مداخله بعد از اتمام مرحله سوم ارزیابی نهایی، وجود نداشت. واین مسئله می تواند یکی از محدودیت های این پژوهش باشد.
5-3- پیشنهادات:
1- با استناد به نتایج این پژوهش و پژوهش های گذشته در مورد بازی درمانی به عنوان یکی از ابزارهایی که می تواند به کودک کمک کند تا با انواع احساسات مختلف آشنا شود. مراکز و پژوهشگران می توانند از بازی درمانی برای آموزش کودکان در زمینه تشخیص احساسات از روی چهره افراد برای کودکان که دچار اختلال درخودماندگی می باشند استفاده کنند.
2- یادگیری تمامی کودکان از جمله کودکانی که دچار اختلالات مختلفی هستند با آموزش هایی که توام با بازی باشد افزایش خواهد یافت و با این گونه یادگیری ها سازگاری بهتری از خود نشان می دهند. پس پیشنهاد می شود که آموزش کودکان توام با بازی انجام شود.
3- کودکان درخودمانده در مهارت های ارتباطی نظیر همکاری و مشارکت در بازی های گروهی دچار نقص می باشند. با استناد به این پژوهش با به کار گیری برنامه های که مبتنی بر بازی درمانی باشد می توان این مهارت ها را در این گونه کودکان افزایش داد. بنابراین پیشنهاد می شود که مراکز و پژوهشگرانی که قصد افزایش این مهارت ها را در کودکان درخودمانده باعملکرد بالا را دارند می توانند از این برنامه ها که مبتنی بر بازی می باشد استفاده کنند.
4- با توجه به این که برنامه های مداخله ای بازی درمانی های متناسب با فرهنگ غرب تدوین شده است، پیشنهاد می شود برنامه های بازی درمانی که در ایران اجرا می شود متناسب با فرهنگ ایرانی تدوین شود.
5- کودکان درخودمانده در ایجاد ارتباط با درمانگر نیز دچار مشکل می باشند. با استناد به این پژوهش یکی از ابزارهای ارتباط با این کودکان استفاده از بازی و بازی درمانی است بنابراین پیشنهاد می شود برای ایجاد ارتباط با این کودکان از بازی استفاده شود.
6- با توجه به نتیجه به دست آمده در این پژوهش درمورد اثر بخشی این نوع بازی درمانی بر روی کودکان درخودمانده با عملکرد بالا پیشنهاد می شود روش های مختلف دیگر بازی درمانی بر این کودکان نیز مورد پژوهش قرار گیرد.
کاربرد این مطلب:
نقد پایان نامه، آموزش روش تحقیق، منبعی برای فصل دوم پایان نامه، استفاده در بیان مسئله و پیشینه تحقیق و پروپوزال، استفاده در مقاله علمی پژوهشی، استفاده در تحقیق و پژوهش ها، استفاده آموزشی و مطالعه آزاد، آشنایی با اصول روش تحقیق دانشگاهی
