در اهمیت پژوهش حاضر می توان گفت که تحقیقات نشان داده است که سن شروع اختلال اضطراب اجتماعی در حدود 15 سالگی است و 90 درصد بیماران سن شروع را قبل از 25 سالگی گزارش کرده اند (فرمارک ، 2006؛ کسلر، برگلند و دملر ، 2008)؛ شیوع 13 درصدی این اختلال در جامعه، آن را در جایگاه سومین اختلال روانپزشکی پس از اختلال افسردگی اساسی و وابستگی به الکل قرار داده است (کسلر و همکاران، 2008).
در بزرگسالان این اختلال در زنان شایعتر است، اگر چه بزرگسالان گزارش می دهند که علایم این اختلال را از کودکی تجربه کرده اند، ولی در کودکان شیوع این اختلال در هر دو جنس یکسان است (بیدل ، موریس ، ترنر ، 2005). اختلال اضطراب اجتماعی علاوه بر میزان شیوع بالایی که دارد (کسلر و همکاران، 2005)، به طور قابل ملاحظه ای در شکل کیری طبیعی مهارت های سازگاری مداخله کرده و منجر به اختلال در مکانیسم های مقابله ای می شود (بالنگر و همکاران، 1998).
همبودی با اضطراب و افسردگی یکی دیگر از مشکلاتی است که در مبتلایان به اضطراب اجتماعی دیده می شود. اختلال اضطراب اجتماعی در 70 تا 80 درصد موارد با دیگر مشکلات روانپزشکی همایندی دارد (مونتگمری ، 1999) و در این میان افسردگی و سایر اختلال های اضطرابی بیشترین همایندی را با این اختلال دارند (براون ، کمپبل ، لحمن ، گریشام ، و منسیل ، 2001). از طرفی اگر مداخلات درمانی صورت نگیرد، این اختلال به دوره طولانی از ناتوانی منجر شده و فرد مبتلا مشکلات زیادی را در حوزه ی کارکرد شخصی و اجتماعی خود محتمل می شود (ریچ و هافمن ، 2004).
با آن که اختلال اضطراب اجتماعی معمولا در دوران نوجوانی آغاز می گردد (اسکینر و همکاران، 1992)، بررسی های اندکی به بررسی اختلال اضطراب اجتماعی در نوجوانان کشور ما پرداخته اند. کودکان و نوجوانان ممکن است انواع گوناگونی از ترس ها و نگرانی ها را گزارش کنند (اسایو و همکاران، 1999؛ و موریس و همکاران، 2000)، ولی این ترس ها معمولا گذارا هستند و آسیب چندانی را به دنبال ندارند. اختلال اضطراب اجتماعی، با ترس های اجتماعی پیوسته که آسیب در کارکردهای شغلی، تحصیلی و اجتماعی افراد را در پی دارند، مشخص می گردند. افزون بر آن پیامد اختلال اضطراب اجتماعی در کودکان و نوجوانان با امتناع شدید از مدرسه ارتباط دارد (لاست و استراووس ، 1990).
هم چنین این اختلال در نوجوانان با اختلال افسردگی در ارتباط است (اسایو و همکاران، 1999). این یافته ها نشان می دهند که اختلال اضطراب اجتماعی در دوران کودکی و نوجوانی با مشکلات مهمی در کارکرد افراد همراه است. بنابراین برای افزایش مهارت های اجتماعی، کاهش اضطراب و افسردگی و کمک به بهبود عملکرد تحصیلی، اجتماعی و بین فردی بیماران انجام چنین پژوهش هایی ضروری است.
شماره 107
