سازمان بهداشت جهانی (WHO)، بهداشت جنسی را یکپارچگی و هماهنگی میان ذهن، احساس و جسم می داند که جنبه های اجتماعی و عقلانی انسان را در مسیر ارتقا شخصیت او سوق داده و منجر به ایجاد ارتباط و عشق می شود. لذا هر گونه اختلال که منجر به ناهماهنگی و در نتیجه عدم رضایت از رابطه جنسی شود، می تواند اختلال عملکرد جنسی را به همراه داشته باشد (جهان فر و مولایی نژاد، 1380). عملکرد جنسی، جنبه مهمی از کیفیت زندگی زناشویی و یک تجربه روانی-فیزیولوژیک واقعی است که براساس پنجمین راهنمای تشخیصی و روانی اختلالات روانی(DSM-5)، یک چرخه پاسخ چهارمرحله ای اعم از میل جنسی، برانگیختگی، اوج لذت جنسی و فرونشینی برای آن مشخص شده است (انجمن روانپزشکی آمریکا،2013، ترجمه سید محمدی، 1393). فعالیت جنسی تحت تاثیر خود فرد، روابط اولیه، خانواده، اجتماع و فرهنگ، پیچیدگی محیط، تاریخچه جنسی خود و همسر، ارتباطات گذشته، وضعیت هورمونی قرار می گیرد (فورکری ، 2003). اختلال فعالیت جنسی در زنان بسیار شایع و در هر شرایط سنی، فرهنگی و وضعیت اجتماعی و اقتصادی بروز می کند و به طور وسیع بر کیفیت زندگی، اعتماد به نفس، خلق و خوی و ارتباط با همسر تاثیر می گذارد( ابار بانل و رابینرسون ، 2004). عملکرد جنسی یک پدیده چند بعدی است که تحت تاثیر بسیاری از عوامل زیستی-روانی و اجتماعی قرار می گیرد(بیس فام ، 1997).
بنابراین اختلال عملکرد جنسی هم ممکن است ناشی از عوامل روان شناختی و جسمانی باشد؛ در مواردیکه علت جسمانی برای مشکلات جنسی وجود دارد عوامل روان شناختی ممکن است نقش ثانویه ای در پیچیده کردن موقعیت داشته باشند و می توانند موجب اشکال در پاسخ جنسی و اختلال های کنشی جنسی گردند (مهرابی و دادفر، 1382). عملکرد جنسی ممکن است تحت تاثیر منفی هر نوع استرس، اختلال هیجانی، یا ناآگاهی از کارکرد و فیزیولوژی رفتار جنسی قرار گیرد. اختلال عملکرد جنسی ممکن است تمام عمر وجود داشته باشد یا پس از یک دوره عملکرد طبیعی پدید آید. این اختلال می تواند فراگیر یا موقعیتی و کلی و جزیی باشد(آذر، ایران پور و نوحی، 1382).
مشکلات جنسی در روابط زناشویی می تواند منجر به پایین آمدن کیفیت روابط جنسی و در کل، روابط زناشویی شود پایین آمدن کیفیت در این موارد، خود می تواند منجر به نارضایتی زناشویی و سرخوردگی و دلزدگی جنسی و زناشویی می شود(کمایی و صداقتی فرد، 1394). دلزدگی، فرسودگی و از پا افتادگی جسمی، عاطفی و روانی است که ناشی از عدم تناسب بین انتظارات و واقعیت است. این پدیده امری تدریجی است و به ندرت اتفاق می افتد. در حقیقت، عشق و صمیمیت به تدریج تحلیل می رود و همراه با آن فرسودگی کلی به وجود می آید. در بدترین حالت، دلزدگی منجر به قطع شدن و شکستن رابطه زناشویی می شود (پاینز ، 2002). فرسودگی جسمی ناشی از دلزدگی به صورت خستگی، ملامت، سردرد های مزمن و ناراحتی معده، کمبود میل (شهوت) و پرخوری همراه است و فرسودگی عاطفی شامل دلخوری، بی میلی برای حل مشکلات و احساس غم و دلتنگی، ناامیدی، احساس بی معنایی، افسردگی، تنهایی، کمبود انگیزه و در دام افتادگی و اختلالات هیجانی و گاهی در صورت دلزدگی به وجود آمدن افکار خودکشی در فرد دلزده می باشد و فرسودگی روانی علائمی چون کاهش اعتماد به نفس (خود باوری)، نظر منفی درباره همسر، ناامیدی و نارضایتی از خود و کمبود دوست داشتن خود را به همراه دارد (پاینز، 1996؛ ترجمه گوهری راد و افشار، 1383). انباشته شدن فشارهای روانی تضعیف کننده عشق، افزایش تدریجی خستگی و یکنواختی و جمع شدن رنجش های کوچک به بروز فرسودگی کمک می کند (برک، ویر و دورز، 2007؛ به نقل از یوسفی و باقری، 1390).
