عنوان: بررسی جامعه شناسی دین در دیوان اشعار استاد شهریار
همه بندهای یک پروپوزال استاندارد: دارد
منابع فارسی: دارد
منابع لاتین: دارد
نوع فایل: Word قابل ویرایش
تعداد صفحه: 23 صفحه
شماره: 616
دین یکی از قدیمی ترین و در عین حال پویاترین نهادهای جامعه است. از نقطه نظر جامعه شناسی، دین یک واقعیت تاریخی ـ اجتماعی و نهادی اولیه است (نویدنیا و عابدینی، 1390).
در سرتاسر تاریخ و در کهن ترین فرهنگ های بشری، دین به عنوان یکی از برجسته ترین و فراگیرترین ویژگی زندگی انسانی، همواره به اشکال گوناگون وجود داشته و مورد توجه قرار گرفته است. دین اصل وحدت بخش بوده و به انسان اجازه می دهد تا بر تمایلات خودخواهانه خود فائق آمده و به هم نوعان خود عشق ورزد.
دین سنگ بنای سامان اجتماعی و منبعی برای ارزش های اجتماعی است و بر گزینش های فردی و بسیاری از زمینه های زندگی روزمره تأثیر می گذارد و به عنوان تجلّی روح جمعی و عامل همبستگی و یکپارچگی جامعه محسوب می شود (حیدری و همکاران، 1390). «جامعه شناسی دین از جهت روش شناختی، شاخه ای از جامعه شناسی است و از جهت موضوع، شاخه ای از دین شناسی به شمار می رود» (عباسی، 1381: 22).
در جامعه شناسی دین، با رویکردی جامعه شناسانه به تحلیل دین پرداخته می شود. به واقع جامعه شناسی دین علمی است که درخصوص نقش دین در اجتماع و همچنین تأثیر آن بر حالت شخص با ایمان تمرکز می کند (اسکات و هال، 1382: 14).
البته باید توجه داشت که جامعه شناسی دین نگاهش صرفاً معطوف به تأثیر دین در اجتماع نیست، بلکه تأثیر متقابل اجتماع در دین را نیز بررسی می نماید (حیدری و همکاران، 1390).
آثار ادبی نیز تحت تأثیر شرایط اجتماعی موجود خلق می شود و رابطه ی تنگاتنگی بین ادبیات و جامعه وجود دارد، و به همین علت است که، گاه شعر دینی بر مردم و رفتار اجتماعی شان اثر گذاشته، و گاه مردم بر شعر دینی، که حاصل آن پدید آمدن انواع شعر با سبک های گوناگون است.
شعر از نظر معنی و محتوا به چهار دسته حماسی، غنایی، تعلیمی و وصفی تقسیم می شود. در طول تاریخ، در هریک از این شکل ها و قالب ها و محتواها، شعرهایی با مضامین دینی سروده شده است؛ مثل شعر مذهبی، مرثیه، مدیحه، شعر پایداری، شعر اخلاقی. شعر و شاعر با رویدادهای اجتماعی بیگانه نیستند و همراه با هر تغییر در جامعه، تغییری محسوس، ماندگار و تأثیرگذار در آن ها دیده می شود.
از این رو است که دکتر پرویز ناتل خانلری در مورد ارتباط هنرمند و اجتماع می نویسد: هنرمند، پیش از آنکه هنری بنماید، عضو اجتماع است و ناچار از سود و زیان جامعه سهمی می برد، پس نمی تواند ادعا کند که با امور و حوادث اجتماعی ارتباط ندارد و این ارتباط، خواه ناخواه در آثار او به وجهی ظاهر می شود (سوری، 1388).
حال باید دید شعر دینی چگونه شعری است. به نظر می رسد در تصور عامه مردم و حتی برخی خواص، شعری دینی خوانده می شود که موضوعی دینی داشته باشد، یعنی درباره انسان، مکان، زمان یا عملی مقدس و دینی سروده شود.
شاهد این مطلب تعریف دکتر حسین رزمجو از شعر دینی است: اشعار دینی شامل سروده هایی است که محتوای آن ها را موضوعات دینی نظیر توحید باری تعالی یا سرگذشت پیشوایان دینی و مناقب و مصائب آن ها که به صورت مدایح یا مراثی به رشته نظم کشیده شده است، تشکیل می دهد.
قیمت با تخفیف ویژه:
