به جز در سرزمین‌های آفتابی که ممکن است جلوگیری از نور و حرارت بسیار زیاد، ضروری باشد، پنجره‌ها باید حداقل امکان بزرگ و تعداد آنها زیاد باشد و نیز تعداد آنها باید تا زیر سقف برسد. زیرا از بالای پنجره نور بیشتری میتابد تا از پایین آن. اگر تنها یک یا دو تا از دیوارها مشرف به خارج و بقیه داخلی باشند بهتر از دیوارهای داخلی را از شیشه بسازیم. در صورت امکان میتوان در یک طرف اتاق پنجره بزرگی فراهم کرد که از کف تا سقف امتداد داشته باشد.
بدین ترتیب اتاق وسیع تر به نظر می‌رسد و نیز در شب میتوانیم این پنجره‌ها را با پرده‌های بزرگ بپوشانیم و بدین وسیله محیطی دنج و صمیمی ایجاد کنیم. نور گرفتن از دریچه‌های واقع در سقف غالب، مثلا در ساختمان‌های چند طبقه، غیر ممکن است ولی اگر امکان آن وجود داشته باشد باید این دریچه‌ها طوری ساخته شوند که آب نتواند در آنها نفوذ کند و برای جلوگیری از حرارت زیاد بتوان به آنها سایبان زد. ولی سایبانهای سقفی معمولا زشت‌اند. به علاوه در شب، سطح دریچه‌های سقفی نور چراغ‌ها را خوب منعکس نمیکنند و مانع از این میشوند که نور برق به گونه‌ای مناسب پخش شود.
بنابراین روی هم رفته نور گرفتن ازسقف مطلوب نیست. تامین نور مصنوعی در محل مطالعه کودک یا کتابخانه کودک به هیچ وجه مناسب نیست. زیرا نه تنها خطر آسیب دیدن و آسیب رساندن این گونه چراغ‌ها همواره وجود دارد بلکه معمولا استفاده از آنها مستلزم این است که تجهیزات کتابخانه تا حدودی در جای خود ثابت باشند. در حالی که در کتابخانه کودک بهتر است میزها متحرک و جابه جا کردن آنها آسان باشد. نوری که از آن استفاده میکنیم باید به خوبی پخش شود.
بهترین نور به وسیله لامپ‌های متعدد و سقفی تامین میشود. رنگ سقف باید سفید باشد. این لامپ‌ها نور کافی را در سرتاسر اتاق منتشر میکنند. بهتر است از چراغ‌های مهتابی که به سقف یا در قسمت فوقانی دیوارها نصب شوند استفاده نمود. بر خلاف عقیده بعضی‌ها نور مهتابی لزوما سرد و بی روح نیست. باید از نصب چراغ‌هایی که با یک زنجیر و یا میله بلند از سقف آویزان میشوند پرهیز کرد(محققی، 1366،ص 201).