امروزه متوجه به مسایل ذهنی و عینی در زمینه احساس رفاه و آسایش، اهمیت زیادی پیدا کرده است. واژه های طول عمر و درمان با کیفیت زندگی پیوند دارد و باید به همان اندازه که به آن دو اهمیت داده می شود، به کیفیت زندگی نیز توجه کرد. کیفیت زندگی یک جزء ذهنی از رفاه است.
شاید بتوان مجموعه ای از رفاه جسمی، روانی و اجتماعی را که شخص یا گروهی از افراد درک می کنند، (مثل شادی، رضایت و افتخار، سلامتی، موقعیت اقتصادی، فرصت های آموزشی، خلاقیت و ...) تعریف مناسبی از کیفیت زندگی دانست (پارک، 1380).
می توان به صراحت اظهار داشت که اصلی ترین هدف انسان در امر توسعه، کیفیت زندگی است، بطوریکه امروزه بهبود کیفیت زندگی، حق مسلم همه انسانها می باشد. (قنبری خانقاه، 1383). آثار مفهوم کیفیت زندگی به عصر فیلسوف باستان، ارسطو بازمی گردد. ارسطو مسرت را نوعی فعالیت شریف روح و جان توصیف کرده است (ژان ، 1992). وی همچنین اظهار کرد که شادی از فعالیتهای شرافتمندانه و با ارزش فرد ناشی می شود و انسان را به سمت زندگی خوب هدایت می کند (شاهنده، 1382).
سرآغاز توجه نوین به کیفیت زندگی به تعریف سازمان بهداشت جهانی در سال 1948 از سلامتی برمی گردد. این سازمان سلامتی را به عنوان رفاه کامل جسمی، روحی، روانی، اجتماعی و نه فقط فقدان بیماری تعریف کرده است. از دهه 1970 توجه به مفهوم کیفیت زندگی بیش از پیش گردید (انجمنیان، 1384). تاریخچه تحقیق در کیفیت زندگی به تحقیقات جامعه شناختی بازمی گردد. به طور کلی تحقیق در باره کیفیت زندگی از دهة 1960 به دنبال نهضت بیمارستان زدایی آغاز شد و در توانبخشی کاربرد عمده ای پیدا کرد (کربلایی نوری، 1376). بررسی کیفیت زندگی در تحقیقات بالینی، جایگاه خاصی دارد. موضوع کیفیت زندگی برای اولین بار در مدلاین (1975)، در «نمایه پزشکی» نمایه پرستاری و مطالعات بهداشتی (1983) معرفی شد (کانم و همکاران، 1999).
تعریف کیفیت زندگی مطابق تعریف سازمان بهداشت جهانی (1995)، کیفیت زندگی عبارت است از، درک فرد از وضعیت زندگی خود با توجه به اهداف، انتظارات، استانداردها و علایقش در زمینه فرهنگ و سیستم ارزشی که در آن زندگی می نماید که شامل نگرش فرد نسبت به سلامت فیزیکی، وضعیت روحی روانی و سطح استقلال، ارتباطات اجتماعی، وابستگی های شخصی و تعامل با شرایط محیط می باشد (اولیور و همکاران، 1997).
در حال حاضر بیش از یکصد تعریف از کیفیت زندگی در متون علمی وجود دارد، ولیکن بطور کلی کیفیت زندگی بوسیلة حیطه هایی که شامل می گردد، تعریف شده است. مانند: سلامت روانی، اعتماد به نفس، شادمانی، سلامتی و رضایت از زندگی (مشیل و همکاران، 2001). همانطور که گفته می شود، توافق کلی بر تعریف کیفیت زندگی وجود ندارد. کالمن (1984) کیفیت زندگی را گستره ای می داند که در آن امیدها و آرزوها به تجربه درمی آیند (کالمن، 1984).