مشخصات این متغیر:
منابع: دارد
پژوهش های داخلی و خارجی: دارد
کاربرد این مطلب: منبعی برای فصل دوم پایان نامه، استفاده در بیان مسئله و پیشینه تحقیق و پروپوزال، استفاده در مقاله علمی پژوهشی، استفاده در تحقیق و پژوهش ها، استفاده آموزشی و مطالعه آزاد، آشنایی با اصول روش تحقیق دانشگاهی
تعداد صفحه: 55 صفحه
نوع فایل: word کد Mb232
برای دانلود مبانی نظری این متغیر به ادامه مطلب بروید...

واژه تربیت بر پرورش دادن استعدادهای انسان یعنی فراهم کردن زمینه رشد استعدادهای آدمی دلالت می-کند. این واژه از ریشه «ربو» به معنی زادت، فزونی و رشد و برآمدن گرفته‌شده است( دل‌شاد تورانی، مصطفی،چاپ دوم،1380). استفاده کردن و بکار بردن از این ریشه همین معنا «رَبَو» نفس عمیق بلند را گویند که موجب برآمدن سینه است. «ربوه» یعنی سرزمین بلند و مرتفع و «ربا» یعنی افزودن شدن و نمو کردن که در اصطلاح شرع مخصوص افزایش سرمایه غیر سود شرعی است « ربیت الولد فربا» یعنی فرزند را تربیت کردم و او رشد کرد(همان به نقل از مفردات فی غریب القرآن، ابوالقاسم الحسین بن محمد الراغب اصفهانی).

در سوره اسراء آیه 24 قرآن کریم همین معنا یعنی بزرگ کردن در مفهوم رشد جسمی آمده است: « قل رب ارحمها کما ربیانی صغیرا» بگو پروردگارا آن دو «پدر و مادر» را رحمت کن چنان‌که مرا در خردی پرورند. همچنین در حکمت 62 نهج‌البلاغه آمده است که امام علی(ع) فرمودند « اذا حیبت بتحیة فحی بأحسن منها و اذا اسدیت الیک یدفکا فئها لما یربی علیها، الفضل مع ذلک العبادی» چون تو را ستودن، بهتر از آنان ستایش کن و چون به تو احسان کردن، بیشتر (افزون تر) ببخش به‌هرحال پاداش بیشتر از آن آغازکننده است(دشتی، علی،1389). در اینجا واژه یربی به معنی زیادت و فزونی آمده است اما حضرت واژه «ربو» را به معنای سرزمین بلند و مرتفع،تپه و پشته در لغتی والا به کار گرفته و فرموده است: «لایحفی علیه من عباده شخوص لحظه و لاکرور لفظة و لا ازدلاف ربوه» بر خداوند پوشیده نیست خیره نگریستن بندگان و نه بازگشتن لفظی بر زبان ایشان و نه نزدیک شدنشان به پشته ای»( دل‌شاد تهرانی،1389). «رب» به معنای مالک خالق، مربی، تیم، صاحب و سرور است و نیز اصلاح‌کننده هر چیزی را «رب» می گویند بنابراین « رب» به معنای مالک ،مدبر و تربیت‌کننده است(هاشمی،1381).

راغب اصفهانی «لغت‌شناس» می نویسد: الرب فئ الامل التربیه و هو انشاء الشی حالا فی لاالی حد التمام « رب» در اصل به معنی تربیت و پرورش است ، یعنی ایجاد کردن حالتی پس از حالت دیگر در چیزی تا به حد نهایی و تام کمال خود برسد.(المفردات، ص184) دانشمندی به جنبه خاصی از جنبه تربیت اخلاقی رفتار انسان، دیگری جنبه عاطفی و سومی جنبه هوشی یا ذهنی آن را مهم می‌داند و تربیت را «پیدایش در رفتار عاطفی و «پیدایش در رفتار عاطفی و « پیدایش تغییر رفتار هوش» تعریف کرده اند.( رنج پور،آذریان). در اینجا سه تعریف را برای تربیت ذکر می کنیم: دکتر علی قائمی تربیت را چنین تعریف می کنند : « تربیت عبارت است از اراده و هدایت جریان ارتقایی و رشد بشر و جهت آن به‌سوی کمال و بی نهایت»( قائمی ، 1381).

شهید مطهری در کتاب تعلیم و تربیت در اسلام می نویسد: «تربیت عبارت است از پرورش دادن ، یعنی به فعلیت درآوردن استعدادهای درونی یک شی»( مطهری،1379). و در تعریف دیگر تربیت عبارت است از: ایجاد زمینه مناسب برای به فعالیت رساندن استعدادهای بالقوه و ایجاد صفات و فضایل اخلاقی در جهت نیل به کمال مطلوب (شرفی، محمدرضا، «روش‌های تربیت در اسلام» رساله کارشناسی ارشد، تهران،دانشگاه تربیت مدرس،ص22).