اهمیت اضطراب در زندگی عصر حاضر را نویسندگانی چون کاموس که دوران ما را قرن ترس نامیده است و ادون در شعر خود تحت عنوان عصر اضطراب، به خوبی مطرح کرده است. اضطراب، هیجان ناخوشایندی است که با اصطلاحاتی نظیر نگرانی، دلشوره، وحشت و ترس بیان می شود و با درجات مختلفی بروز می کند، بنابراین اضطراب نوعی ترس و ناراحتی بی دلیل است، نشانه بسیاری از اختلالات روانشناختی محسوب می شود که اغلب با رفتارهای دفاعی مانند فرار از یک موقعیت ناخوشایند یا انجام یک عمل طبق نظم و آیین معین کاهش می یابد.
لانگ (1374) معتقد است که اضطراب یک سازه ی فرضی است و ترکیبی از تظاهرات جسمانی و روانی را به دنبال دارد که قابل انتساب به خطرات واقعی نیستند و به صورت دوره ای یا مستمر بروز می کند. اضطراب اثرات خاصی بر شناخت می گذارد و بر طبق DSM-IV، اضطراب باعث انحراف تفکر و توجه فرد از کاری که انجام می دهد، می شود. اضطراب، هسته هیجانات است ولی با این حال زیادی آن باعث مشکل می شود. اضطراب یک ساختار یکپارچه نیست. دو نوع متمایز اضطراب، تحریک اضطراب و هراس اضطراب در ارتباط با الگوهای متفاوتی از فعالیت مغز وجود دارد. هراس و ترس اضطراب به صورت نگرانی و نشخوار کلامی دیده می شود و نگرانی به صورت افکاری در مورد سلامت جسمی، توانایی در محل کار و طور کلی جهان می باشد و همچنین علائم فیزیکی شامل بیقراری، خستگی و تنش عضلانی را به همراه دارد. علائم تحریک اضطراب شامل تپش ضربان قلب، عرق کردن، سرگیجه، تنش تنفس و احساس خستگی می باشد (اسچینویس ، 2013).
اضطراب باعث اختلال در عملکرد اجتماعی، روانی، مشکل افراطی حالت عاطفه منفی می شود. نبود لذت و گوش به زنگی در اضطراب قابل مشاهده است. قسمت چپ و راست فرونتال و تمپورال راست در اضطراب نقش دارند و EEG نشان می دهد که در فرونتال راست اضطراب بیشتر به چشم می خورد. مدل ظرفیت-برانگیختگی، کاهش و افزایشی اضطراب در قسمت فرونتال را توضیح می دهد (ریموند، وامی، پارکینسون، گریزلیر، 2005)
اختلال اضطراب اجتماعی ملاك‌هاي تشخيص: الف- ترس آشكار و مستمر از يك يا چند موقعيت اجتماعي يا عملكردي كه شخص در معرض ديد اشخاص ناآشنا يا احتمالاً در معرض توجه ديگران قرار مي‌گيرد. فرد از اين واهمه دارد كه كاري انجام خواهد داد كه موجب تحقير يا شرمندگي او خواهد شد. در كودكان بايد شواهدي از توانايي براي برقراري روابط اجتماعي متناسب با سن، با افراد آشنا وجود داشته باشد. ب- قرار گرفتن در معرض موقعيت‌هاي اجتماعي ترس‌آور تقريباً هميشه به اضطراب منجر مي‌شود، ممكن است به شكل حمله وحشت‌زدگي وابسته به موقعيت يا با زمينه موقعيتي ظاهر شود. ج- شخص مي‌داند كه ترس مفرط يا غيرمنطقي است. د- شخص مي‌داند از موقعيت هاي اجتماعي يا عملكردي ترس‌آور اجتناب كرده يا آنها را با اضطراب يا پريشاني شديد تحمل مي كند. ه- اجتناب، اضطراب انتظاري يا پريشاني در موقعيت اجتماعي يا عملكردي به طور قابل ملاحظه‌اي با مخالفت هاي عادي، كاركرد شغلي، يا فعاليت ها يا روابط اجتماعي تداخل مي كند، يا پريشاني آشكاري درباره ابتلاء به هراس وجود دارد. و- ترس يا اجتناب، ناشي از اثرات فيزيولوژيايي مستقيم مواد يا يك بيماري جسماني نيست و بر حسب يك اختلال رواني ديگر توجيه بهتري ندارد. ز- اگر يك بيماري جسماني يا يك اختلال رواني ديگر وجود دارد، ترس موجود در ملاك تشخيص الف مرتبط با آن نيست، براي نمونه، اين ترس ناشي از لكنت زبان، رعشه در بيماري پاركينسون، يا رفتار غذا خوردن (غذا خوردن غيرعادي) در بي اشتهايي عصبي يا پرخوري نيست. ويژگي اصلي اضطراب اجتماعي ترس آشكار و مستمر از موقعيت هاي اجتماعي يا عملكردي است كه ممكن است موجب شرمندگي شوند.
شخصي مبتلا به هراس اجتماعي به طور معمول از موقعيت هاي ترس آور اجتناب مي كند، به ندرت، شخص خود را به تحمل موقعيت اجتماعي يا عملكردي مجبور مي كند، اما اگر با اين موقعيت‌ها روبه رو شود اضطراب شديدي احساس خواهد كرد. ممكن است يك دور معيوب اضطراب انتظاري منتج به درك توأم با ترس و نشانه هاي اضطراب در موقعيت هاي ترس آور وجود داشته باشد، كه به عملكرد ضعيف واقعي يا فرضي در موقعيت‌هاي ترس آور منجر شده، كه آن هم موجب شرمندگي و اضطراب انتظاري فزاينده در مورد موقعيت هاي ترس آور مي شود و بر همين روال ادامه مي يابد. ترس يا اجتناب بايد به ميزان قابل ملاحظه اي با فعاليت عادي، كاركرد شغلي يا تحصيلي يا فعاليت ها يا روابط اجتماعي شخصي تداخل نمايد يا شخص بايد پريشاني آشكاري را درباره ابتلا به هراس داشته باشد (راهنمای تشخیصی و آماری اختلال های روانی، 2000).
