دلبستگی کودکان به همسالان و دوستان

سرگرمی با همسالان و دوست شدن یک زمینه اصلی رشد اجتماعی کودکان،  است.

کودکان، از طفولیت به بعد شروع به توجه و آگاه شدن از سایر کودکان می کنند، اما تقریباً از سن سه تا چهار سالگی است که کودکان شروع به ایجاد دوستی متقابل با افراد خاصی میکنند.

کودکان مهارتهای اجتماعی موجود خود را به کار گرفته و گسترش میدهند تا دوستی با دیگران را ایجاد و حفظ کنند.

کودکانی که با اطمینان دلبسته هستند، تجربه ای از الگوهای تعاملی خواهند داشت که از هر دو طرف باارزش و متقابل هستند و می توانند از آنها در ایجاد و گسترش روابط جدید استفاده نمایند.

تأکید روزمره بر یک برنامه آموزشی مبتنی بر بازیا (منبع: ... ) ، برای کودکان سه تا پنج ساله، نه تنها با یادگیری از طریق بازی، بلکه با پشتیبانی از رشد اجتماعی کودکان و روابط همسالان، از طریق فرصتهای مکرر برای همکاری و داشتن روابط متقابل، به هم وابسته و پیوند خورده است.

بازی اجتماعی شامل یک سطح عالی از رابطه متقابل، همکاری و تشریک مساعی است تا با هم به خوبی کار کنند و اینکه کودکان درباره نوبت گرفتن، مشارکت داشتن، اجازه دادن به دیگران برای اول رفتن، کنترل احساسات و مقدم داشتن تداوم بازی، قبل از نیازها و خواسته های فوری خود را، یاد بگیرند.

این ها مهارتهای مهمی برای ایجاد و حفظ دوستی هستند و توانایی اولیه کودکان با سرگرم شدن و توجه به بازی اجتماعی، یک عامل کودکانی که به وسیله همسالان خود طرد و دفع میشوند، ممکن است دریابند که برایشان مشکل است دوست شوند و در بازی شرکت داشته باشند.

آنها ممکن است بیشتر زد و خورد و بحث و جدل کنند، بازی دیگران را بر هم بزنند و بیشتر اوقات را به تنهایی بگذرانند.

کودکانی که طرد و کنار گذاشته می شوند، برای نشان دادن واکنش صحیح و مناسب به رفتار دیگر کودکان، ممکن است مهارتهای اجتماعی ضعیف تر و سطح پائین تری از توانایی داشته باشند (منبع: ... ) .

دلایل و شواهدی از روابط در میان ارتباطات ضعیف و شکننده با همسالان در مدرسه و مسائل و مشکلات بعدی با سلامت روانی، جرم و جنایت و اخراج از مدرسه، وجود دارد.


کد این مطلب : 0233