چگونگی درک ما از آموزش و دید ما در مورد آنچه در اساس یک «مشکل آموزشی» در مدرسه به حساب می آید، تأثیر بسیار زیادی بر نحوه واکنش ما دارد.
طی سالها، آگاهی های اجتماعی و روانشناسانه متعدد در مورد ریشه مشکل، روش های مختلفی را به وجود آورده اند. در مدارس، هیئت علمی احتمالا به طرق مختلف به مشکلات دانش آموزان واکنش نشان می دهند. برخی افراد بر «چه اشکالی در کودک وجود دارد؟» تمرکز می کنند. آنها به این می پردازند که چگونه می توان با مشکل موجود در کودک» مواجه شد. آنها مشغول یافتن اشکال یک فرد، پیدا کردن راه های سنجش این مشکل و کسب مجموعه ای از پاسخ های برنامه ریزی شده برای بهتر کردن آنان» می شوند. سایر مسئولان مدرسه شاید بیشتر در مورد آسایش آنان نگران هستند. آنها در مورد کودک نگران بوده و خواستار همدردی دیگران با مشکلاتی که کودک با آنها دست و پنجه نرم می کند می باشند. آنها احتمالا بر وظیفه اخلاقی خود برای کمک به دانش آموزان، تأکید دارند. توجه به مشکل یک فرد، به معنای تأکید بر جنبه های تفاوت با کمبود او در جایی که کمبودها مانند یک بیماری قابل درمان هستند)، می باشد. این مسئله غالبا، از دید خود این دانش آموزان به عنوان روشی بسیار منفی برای جبران نیازها است.
موضوع پیشنهادی پروپوزال روانشناسی :
رابطه بین آگاهی های آموزشی والدین و با مشکلات آموزشی دانش آموز در مدرسه