سرکشی یک شبه ایجاد نمی شود، بلکه رفتاری است که به تدریج آشکار می شود و گاهی طی چند سال و از نوعی الگوی برهمکنش والدین پیروی می کند که در ابتدا مانند شیوه های فرزندپروری به نظر می رسد.
مثلا پسر ۹ ساله شما دوست دارد توانایی شما را آزمایش کند و درصدد برمی آید که شما را مجبور کند چند مرتبه از او بخواهید تا کارهایش از جمله جمع کردن لباس های کثیف که کف اتاق خوابش پرتاب کرده را انجام دهد. یا دختر ده ساله شما که مدام با شما مشاجره (یکی به دو) می کند و شما او را برای دوستان خود گستاخ تر از فرزندان دیگر خود معرفی می کنید. مجبورید سر موضوعات عادی سر دخترتان داد بکشید با اینکه می دانید او در برابر خواسته شما مقاومت می کنند. حتی در مواقعی که می خواهید از او سؤالات ساده ای بپرسید مثل اینکه آیا دیروز تمرین فوتبال داشته؟ یا غذایی را که آن روز در کیفش گذاشته اید، دوست داشته است؟ با گذشت زمان به نظر می رسد ارتباط شما با کودک در حال رشد چندان رضایت بخش نیست. وقتی که از او می خواهید کاری برایتان انجام دهد و او نمی پذیرد بحث و جدل زیادی داشته باشید و نوجوانتان با شما و بزرگسالان دیگر رفتارهای سرکشانه و گستاخانه داشته باشد که در بهترین حالت، رفتاری توهین آمیز و در بدترین حالت، رفتاری ستیزه جویانه و مقابله ای به شمار می آید. بیشتر نوجوانان سرکش این روش را دنبال می کنند زیرا آنان از این روش سود زیادی می برند. از جمله اینکه ممکن است آنقدر قدرتمند شود که شما را از سر راهش کنار بزند که در این صورت قادر خواهد بود زمان طولانی تری با دیگران معاشرت کند. برخی مواقع اولین فایده او از این روش جلب توجه شماست. وقتی که والدین به شدت درگیر گرفتاری های خود هستند، دشوار است بتوانند با فرزند خود، ارتباط متقابل درستی داشته باشند و رفتار اجتماعی مثبت را به آنها آموزش دهند. بنابراین کودک با رفتار منفی خود توجه شما را جلب می کند. وقتی والدین با توجه کردن به فرزند پاداش می دهند، این راهبرد را در دفعات بعدی هم به کار می گیرد. اگر کودک احساس کند توجه والدین نسبت به او کم شده است رفتارهای منفی قبلی در او بیشتر می شود. این یکی از روش هایی است که به تدریج باعث سرکشی نوجوانان می گردد.
موضوع پیشنهادی پروپوزال روانشناسی :
بررسی اثربخشی آموزش رفتار اجتماعی مثبت بر سازگاری و کاعش پرخاشگری کودکان ...